زینب از ظلمت سرای شام آمد کربلا تا کند برپا عزا

آخرین مطالب

امکانات وب

زینب از ظلمت سرای شام آمد کربلا تا کند برپا عزا

بی گل رویت پدر از زندگی دل برگرفتم
زبانحال حضرت سکینه در روز اربعین.به اشعار توجه داشته باشن برادران و خواهران.روزعزا گذشت
رزمندگان عزیز رو فراموش نکنن. امام عزیز رو فراموش نکنن مجروحین معلولین کسانی که التماس دعا گفته اند

خداوند انشاءالله این مراسم رو ذخیره ی آخرت

بی گل رویت پدر از زندگی دل برگرفتم
دست شستم از دو عالم تا تو را دربر گرفتم

یاد داری آمدم نشناختم جسم شریفت

یاد می کند از گودال قتلگاه آن موقعی که آمد پدر رو غرق در خون دید بدن قطعه قطعه شده سوال کرد عمه جان بابایم کجاست.نشناخت پدر خود رو

یاد داری آمدم نشناختم جسم شریفت
خم شدم بابا نشانت را ز انگشتر گرفتم

هر چه کردم جستجو انگشت و انگشتر ندیدم
تا سراغ حضرتت از عمّه ی مضطر گرفتم

در مقام قرب بودم محو جسم چاک چاکت
تا برای شیعیان پیغام ز آن حنجر گرفتم

سوختم آتش گرفتم چون شنیدم ناله ی تو
ز اولین پیغام تو دستور تا آخر گرفتم

داشتم می مردم از غم در کنار کشته ی تو
لب بر آن حنجر نهادم زندگی از سر گرفتم

بر تن آزرده ی من بوسه می زد تازیانه
من برای توشه ی ره بوسه زان پیکر گرفتم

خواهر کوچکترم چون دید رأست در خرابه
داد جان در پیش رویت من غمی دیگر گرفتم

خدایا تو را به سوز دل سکینه قسمت می دهیم رزمندگان عزیز رو هر چه زودتر به حرم سیدالشهدا برسان.

خوش به حال او که جان را کرد قربان سر تو
من گران جانم که قبر تو پدر در بر گرفتم

مجلس نامحرمان دیدی مرا بازوی بسته.

چون سر بریده ی بابا در شهر شام در مجلس یزید نگاه به دخترش می کرد.

مجلس نامحرمان دیدی مرا بازوی بسته
آستین را پیش رویم همچنان معجر گرفتم

خوب می خواندی تو قرآن ای فدای اشک چشمت
تا میان طشت زر بودی تو من آذر گرفتم
شاعر: سید جواد مظلوم پور
همه ی سفرا رو از کشورهای دیگر دعوت کرده بود یزید در مجلس شام.مردم اجتماع کرده اند.یزید پیروزی خود را به نمایش گذاشته است.اسرا در مجلس یزید زینب بود سکینه بود زین العابدین بود دیگر یتیمها و دیگر یتیم ها بودند. مردی آمد جلو گوش کن گوش کن دل می سوزد و التماس دعا. آن نصرانی آمد جلو.مردی آمد جلو نگاهی به حضرت سکینه کرد آمد اجازه گرفت ای یزید من این رو می خواهم به کنیزی ببرم. من این اسیر رو می خواهم به کنیزی ببرم سکینه اشک ریخت ناله کرد پناه آورد به دامن زینب. عمه جان پدر ما را کشتن ما رو اسیر کردن.به ما تازیانه زدن. حالا می خواهن مرو به اسیری ببرن عمه جان عمه جان. زینب حائل شد نمی ذارم دختر حسین رو به کنیزی ببرین. عجبم لحلم الله جل جلاله

زینب از ظلمت سرای شام آمد کربلا
تا کند برپا عزا

گفت با قبر حسين با سوز دل با صد نوا
جان فدایت یا اخا

بر مقدس مرقد پاک حسين بنهاده سر
اسوه ی صبر و شكيبايي پس از رنج سفر
اشك ريزان ناله جان سوزي بر آورد از جگر
شعله زد با آه جانکاهش به قلب ما سوا

قهرمان استقامت نور چشم بوتراب
آفتاب برج عصمت روح ایمان و حجاب
آنکه شد بعد از حسین شورآفرین انقلاب
پیک خون کشتگان سرزمین نینوا
از سر وقر و حیا

تربت پاک برادر را چو جان در بر گرفت
اشک ریزان در بغل آن مرقد اطهر گرفت
ماجراهای سفر را یک به یک از سر گرفت
کی حسین جان خواهرت دیده بسی جور و جفا
از گروه اشقیا

از جگر آن شیر زن فریاد واویلا کشید
گفت زان لحظه که قاتل رأست از پیکر برید
قامت زینب خمید و موی زینب شد سفید
خواهرت با تازیانه شد چو از نعشت جدا
در بلا شد مبتلا

کرده زین العابدین را غل به گردن کوفیان
ابرهنه بر سر خار مغیلان کودکان
پیش چشمانم سر خونین تو روی سنان
گفتی آن با سر اشاره کودکی مانده بجا
کن تفحص خواهرا

کودکان بی کس و یاور زنان داغدار
گه پیاده گاه روی ناقه ی عریان سوار
می دوانیدند گاهی با مشقت روی خار
سنگ را دل سوختی از دیدن آن ماجرا
ای شهید کربلا

گو سرت بر نیزه و آن نیزه طور انقلاب
فاتح از آن رأس خونین بود نور انقلاب
در دیار کوفه برپا کرد شور انقلاب
خواهرت با صوت قرآن سرت شد هم صدا
ای عزیز مصطفی

طعنه ها در کوفه بشنیدم من از ابن زیاد
در همان الی که بود از قتل تو مغرور و شاد
کاخ آمالش ز نطق آتشین دادم به باد
پاسخش گفتم به آن نحوی که بود آن را سزا
با بیانات رسا

درد و رنج شام جان فرساترین رنج و غم است
گر بگرید آسمان خون اندرین ماتم کم است
جوشش خون حسین را صبر زینب ملزم است
دین حق از این دو عامل استوار و پابجا
هست تا روز جزا
شاعر: حاج حبیب الله معلمی