بابا به بالینم بیا سرور شهیدان بنگر علی اکبرت غرقه خون به میدان

بابا به  بالینم بیا سرور شهیدان             بنگر علی اکبرت غرقه خون به میدان

**********

چون اکبر نوجوان شد فرقه خون پیکرش           زد منقذ نابکار تیغ جفا بر سرش

خون از جبینش روان بر چهره ی انورش            زد بانگ از قتلگاه کای باب نیک اخترم

اکنون ببالینم بیا پاسدار قرآن                        بنگر علی را غرقه خون در این دل بیابان

**********

بابا حسین جان بیا فرزند خود را ببین               در خاک و خون پیکرم افتاده روی زمین

چون ناله ی نوجوان بشنید  سلطان دین            آمد شتابان حسین رو سوی میدان کین

بالین نعش اکبرش با دو چشم گریان                آمد حسین تشنه لب با دل پریشان

**********

رعنا جوان را چو دید در بحر خون شناور           بابا کنارش نشست زد دست ماتم به سر

گفت ای عزیزم علی ای نو چشم پدر                آرام جانم بسوخت داغت حسین را جگر

سرو برومند حسین اکبرم علی جان                 روزم چو شب شده تیره از هجران تو به دوران

**********

رود جوانم که زد تیغ جفا بر سرت                            آیا چه سنگین دلی زد بر جگر خنجرت

افکنده در تیره خاک موزون قد و پیکرت            فریاد اگر بشنود این ماجرا خواهرت

شیون زنان بر سر زند با دلی پریشان                 آید به روی نعش تو تا بر درد گریبان

**********

رأس جوان را گرفت با دیده ی اشکبار               بر رونی دامن نهاد مولا به حال افکار

از اشک چشمان بشست مانند ابر بهار               رخسار پر خون آن مه طلعت روزگار

از عین رحمت قطره ها همچو در غلطان            بر چهره ی گل می چکید از سحاب مژگان

**********

چون جان شیرین گرفت جسم جوان را به بر       قلبش تسلی نیافت آن خسرو دادگر

بنهاد از سوز دل لب بر لبان پسر                     بوسید لعل لب پر خون او را پدر

خم گشت از سوز جگر سرور شهیدان               بنهاد رو بر روی آن نوجوان به افغان

**********

چشمان خوند را گشود آن شبه خیرالانام           بنمود عرض ادب بر شاه خوبان سلام

گفت ای پدر جان رضا هستی از این تشنه کام     بر عمه هایم رسان از سوی من این پیام

بابا بگو اکبرم فدا شد به راه ایمان                    بنما حلالم ای پدر من تو را به قربان

**********

خون سرم پاک کن بابا ز چشم ترم                  تا روی نورانیت جان پدر بنگرم

گر می توانی ببر نعش مرا در حرم                            شاید دم آخرین بینم روی خواهرم

آهت معلمی افکنده شرر به دوران                   ترسم شرر از آه تو تو اوفتد به امکان

شاعر:حاج حبیب الله معلمی